Η κατάρρευση της Δημοκρατίας

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι η κυριότερη μηχανή προπαγάνδας των ημερών μας.

Σε περιόδους ανελευθερίας, εξυμνούν τους εκάστοτε δικτάτορες, οι οποίοι έχουν αναλάβει την εξουσία δια της βίας. Σε περιόδους, όμως, δημοκρατίας, προωθούν με χυδαίο τρόπο τους δημοκρατικούς ''δικτάτορες'', οι οποίοι έχουν καταφέρει να εκλεγούν σπέρνοντας τον πανικό και την απελπισία στον κόσμο μέσω των Μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Η σύγχρονη δημοκρατία έχει θεμελιωθεί στη βάση της αρχής της ελευθερίας και του πλουραλισμού. Αυτό σημαίνει, ότι ο καθένας έχει τη δυνατότητα να εκφράζει την άποψή του ελεύθερα, καθώς και να συμμετέχει στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, έχοντας ως βασικό ''όπλο'' το γόνιμο διάλογο. Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες, έχουμε γίνει μάρτυρες της καταπάτησης αυτών των δικαιωμάτων. Τα περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, αποτελούν ιδιοκτησία επιχειρηματιών, εφοπλιστών καθώς και πολιτικών προσώπων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τα συγκεκριμένα Μέσα Ενημέρωσης, όπως η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, οι εφημερίδες, ακόμα και το διαδίκτυο, να προωθούν τις θέσεις και τις απόψεις συγκεκριμένων πολιτικών παρατάξεων και να βομβαρδίζουν τους πολίτες με μηνύματα απελπισίας και απαισιοδοξίας. Οι συγκεκριμένες πρακτικές έχουν μεγάλη επιτυχία, καθώς οι πολίτες, όντας φοβισμένοι για το μέλλον τους, στρέφονται προς τις κατευθύνσεις που δίνουν τα δελτία των οχτώ.

Τα τηλεοπτικά κανάλια, είτε κρατικά είτε ιδιωτικά, έχουν ως βασική υποχρέωση να δίνουν την ευκαιρία για διάλογο και ανταλλαγή απόψεων, σε κάθε φωνή που εκφράζει οποιαδήποτε πολιτική ή κοινωνική άποψη. Το ίδιο ισχύει τόσο για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, όσο και για τα διαδικτυακά sites. Παρ'όλα αυτά, είναι προφανές πως τίποτα από όλα αυτά δεν έχει εφαρμοστεί. Η πλειοψηφία των Μέσων Ενημέρωσης, θέτει εμπόδια σε ορισμένους πολίτες και δεν δίνουν τη δυνατότητα να ακουστεί η άποψή τους δημόσια. Αυτό γίνεται για τον απλό λόγο, ότι κάποιες ιδέες δεν πρέπει να ακούγονται δημόσια, καθώς δεν εκφράζουν τη στάση κάποιου κόμματος, είτε της κυβέρνησης, είτε κάποιων ''πολιτικών τζακιών''. Κάποιες ιδέες θεωρούνται απαγορευμένες και η έκφρασή τους συναντά, σχεδόν πάντοτε, τον χλευασμό και την απαξίωση.
Η δημοκρατία δεν εφαρμόζεται. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί, ανεξάρτητα από τον αριθμό τους, δεν προωθούν τους δημοκρατικούς θεσμούς. Τα πολιτικά κόμματα, έχουν εξασφαλίσει τηλεοπτικές στέγες και μέσω αυτών έχουν επιτύχει την επιβίωσή τους. Από την άλλη μεριά, οι πολίτες, που έχουν να αντιμετωπίσουν την λαίλαπα της οικονομικής κρίσης και τα οικονομικά τελεσίγραφα των δανειστών, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον πόλεμο που τους έχουν κηρύξει τα Μέσα ενημέρωσης. Ο κυριότερος λόγος αυτής της αδυναμίας είναι ότι σχεδόν όλο το ραδιοτηλεοπτικό φάσμα είναι ελεγχόμενο και αυτό σημαίνει ότι οι εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης είναι ελάχιστες έως μηδαμινές. Ακόμα ένας λόγος, είναι ο φόβος που αισθάνονται οι πολίτες απέναντι στην εναντίωση τους στις θέσεις των τηλεοπτικών καναλιών, κάτι που σημαίνει ότι κυριαρχεί η επιθυμία να διατηρηθούν οι ελάχιστοι πόροι, παρά να διεκδικήσουν κάτι περισσότερο.

Ελεύθερος άνθρωπος είναι ο ενημερωμένος πολίτης. Ωστόσο, πρέπει να φιλτράρουμε της πηγές ενημέρωσης που χρησιμοποιούμε. Τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, έχουν ως σκοπό να ασκήσουν προπαγάνδα, με στόχο να ασκήσουν επιρροή στους πολίτες. Ο πόλεμος κατά της δημοκρατίας έχει κηρυχθεί εδώ και πολλά χρόνια. Η δημοκρατία, μπορεί να είναι ένα αδύναμο πολίτευμα, ωστόσο είναι το καλύτερο σε σύγκριση με τα υπόλοιπα. Η Νέα Τάξη έχει ως μοχλούς πίεσης τα Μέσα μαζικής προπαγάνδας και δεν θα σταματήσει την επίθεση παραπληροφόρησης εναντίον των ανθρώπων. Ζούμε σε ένα κόσμο-κόλαση, όπου η ηγεσία του κακού διοικεί τα πάντα και ελέγχει κάθε στιγμή της ζωής οποιουδήποτε ανθρώπου. Παρ'όλα αυτά, το τέλος της ιστορίας δεν έχει παιχθεί ακόμα.

Γιώργος Κωστόπουλος